‘Ik heb geluk gehad dat we er op tijd bij waren met dat plekje bij mijn oor. Ik wil mensen daarom aanraden om hun huid te beschermen, in de gaten te houden en met verdachte plekjes naar de huisarts te gaan. Huidkanker staat in Nederland op nummer één van alle kankersoorten. Dat ik genezen ben van het melanoom is mijn drijfveer geworden om die 100 kilometer te lopen over het Hilligenpad, een bezinningspad in Twente die je normaal in vijf dagen wandelt’, aldus Horstman.
Het idee voor de tocht begon afgelopen oktober vaste vorm aan te nemen. Het zou niet alleen een poging zijn om een keer zijn grens naar 100 kilometer te verleggen, maar hij zou meteen geld inzamelen voor Stichting Melanoom, een patiëntenorganisatie die zich inzet voor meer genezing en minder melanoom. Horstman had al een goede basisconditie, maar een 100 kilometer voltooien vereiste toch een gedegen aanpak. Vanaf november werd de training daarom opgevoerd. De route werd opgedeeld met 3 verzorgingsposten op 26, 51 en 82 kilometer. Er werd een voedingsplan gemaakt en er werden meelopers gezocht. Afgelopen zaterdag was het zover.
‘Zaterdagmorgen ben ik om 07.00 uur begonnen bij Hof Espelo in Enschede. Het was toen nog donker, het miezerde en er stond aardig wat wind. Mijn vader fietste mee voor wat extra licht. De laatste weken van training had ik wat problemen gehad met mijn achillespees, maar de sportfysio had dit vakkundig behandeld. Na de eerste kilometers bleek trouwens dat de wandelpaden lastig te belopen waren door de regen, het was soms glibberen en glijden. Door het verder toenemen van regen en wind werden we bovendien doornat.’
Tot 35 kilometer kon Horstman zijn vooraf bedachte uurgemiddelde van 10 kilometer vasthouden. Na 40 kilometer door het Twentse land begon de voeding in zijn maag op te spelen. ‘Ik had vooraf een voedingsplan gemaakt, maar dat plan zaterdag toch iets anders uitgevoerd. Bovendien had ik te snel naar de gels gepakt, waardoor mijn maag van streek raakte. Het heuvelachtige terrein en het weer maakten die kilometers nog zwaarder.’
Bij het tweede verzorgingspunt, na 51 gelopen kilometers, pakte Horstman daarom een wat langere stop om zich fysiek en mentaal op te laden voor het tweede deel. Met droge kleren aan ging hij weer op weg. De benen voelden goed, alleen zijn maag schoot af en toe in de kramp. Vooral tussen 65 en 85 kilometer was het ook weer zwaar. Met tips van twee geroutineerde meelopers kreeg hij zijn maag en voeding uiteindelijk toch weer op orde.
‘Die laatste 15 kilometer op weg naar mijn huis ging het gewoon goed. Het Hilligenpad stopt in Zenderen en dat is net geen 100 kilometer. Ik had daarom besloten de laatste kilometers in het donker door te lopen naar mijn huis. De kilometerteller stopte uiteindelijk op 104 waarbij mijn vrouw en twee kinderen de laatste kilometer meeliepen. Bij mijn huis stond een heus ontvangstcomité. Ik had het gehaald, Mission accomplished! Het was een dag geworden om nooit te vergeten, overweldigend door alle support, indrukwekkend door alle meelopers die goud waard bleken met steun en advies in deze uitdaging. Ik had niet alleen voor het eerst mijn eigen grens verlegd naar boven de 100 kilometer, maar ook ruim 7.000 euro bij elkaar gelopen voor Stichting Melanoom.’
Wil je de actie van Arjan ook steunen, dat kan via https://www.dosupport.nl/stichting-melanoom/arjans-ultrarun-op-het-hilligenpad/
