Ben Mol (72) loopt 1000 marathons

Oorspronkelijk was Mol geen marathonloper, hij deed op hoog niveau aan voetbal en honkbal. Tennis deed hij er ook bij en bij dat tennis ging het mis, want Mol werd op zijn 36^e getroffen door een zwaar hartinfarct. Het herstel duurde lang en Mol pakte het racket weer op. Na het oplopen van een tennisarm besloot Mol op zijn tennisschoenen wat te gaan dribbelen in de wijk. Lopen in de wijk werd hardlopen en in 1991 voltooide Mol de Rotterdam Marathon.

‘Om na het hartinfarct een marathon te mogen lopen heeft me wel moeite gekost, maar ik had gelukkig een cardioloog gevonden die voor mijn gedrevenheid een oplossing zocht. De aanhouder wint en na Rotterdam liep ik in Leiden al gauw mijn tweede marathon. Hierna raakte ik echter weer geblesseerd aan mijn voeten, maar met aangepaste zooltjes, waar ik nu nog mee loop, werd ook die hindernis overwonnen.’

Uitdagende doelen

Herkenbaar voor mensen die een hartinfarct hebben gehad besloot Mol mee te doen aan de marathon van New York, want ‘als ik nog iets krijg, dan houdt het op voor me en heb ik New York maar gehad’. Mol wilde niets meer uitstellen en kreeg haast met zijn doelen. Die haast is altijd gebleven.

‘In die tijd liep ik 45 tot 65 marathons per jaar overal ter wereld. Hieronder zevendaagse wedstrijden met elke dag een marathon, de 100 kilometer van Winschoten en werd ik twee keer Nederlands kampioen 24 uur hardlopen. Ik had een fascinatie voor lange afstanden, als 100 kilometer lukte probeerde ik het de week erna weer. Ik was op zoek naar mijn grens.’

Tandje terugschakelen

Mol kreeg echter weer last van zijn hart, hartritmestoornissen met pieken tot 295 slagen per minuut brachten hem weer op het randje. Hij kreeg hiervoor net als Daley Blind een ICD, een pacemaker met inwendige defibrillator.

‘Na die ingreep heb ik een paar jaar niet gelopen, wel gewandeld. De marathons trokken toch en zo pakte ik het lopen weer op en liep inmiddels al zon 400 marathons met een nieuwe heup. Al dat reizen naar die marathons begon wel zijn tol te eisen, ik reed overal even naar toe. Even naar Lille of Frankfurt voor een marathon en dan snel weer terug. Het rijden bracht altijd risico’s als moeheid en slaap met zich mee, bovendien ging de leeftijd ook meespelen. Ik besloot mede daardoor om zelf marathonclub De Mollen op ter richten en hiermee een marathon te organiseren, laagdrempelig en dichtbij.’

Nieuwe traditie

Ben Mol begon met de organisatie van een wekelijkse Mollenmarathon, een basic marathon met rondes van 5,7 kilometer gewoon vanaf een parkeerplaats tegen het Markermeer in Almere Buiten. Tijd is hier niet belangrijk, er zijn geen douches of verkeersposten, maar genieten van de natuur kan hier wel. Tijdens deze Mollenmarathon, het zijn er inmiddels bijna 250, liep Mol begeleid door zijn loopvrienden op 3 juli zijn 1000^e marathon.

‘Door die kapotte heup had ik niet gedacht zover te komen, maar in september 2019 ben ik gaan rekenen dat als ik 3 marathons per week zou lopen, ik 100 marathons in een jaar zou kunnen halen, het werden er 101. Het geheim van al die marathons is het om je krachten te verdelen op 70 tot 80 procent. Je moet niet altijd tot het gaatje willen gaan, want het gaat om het aantal. Ik ben nu de enige ICD-drager ter wereld met duizend marathons. Marathons lopen blijft leuk, ik sport graag en het geeft me voldoening, bovendien is het een sociaal gebeuren dus ik ga lekker door zolang ik energie heb en mijn lijf niet te veel protesteert.’