Bert geniet van het lopen in de Loonse en Drunense Duinen

Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen is een uitgestrekt natuurgebied in het midden van Noord-Brabant. Al zo’n 15 jaar is Bert van Lith hier wekelijks te vinden. “Voor mij is dit de ideale trainingsomgeving. Ik loop graag in de natuur en het terrein van de Loonse en Drunense Duinen biedt veel variatie. De ene keer loop ik door bosgebied, dan weer over zandvlaktes of heidevelden,” aldus Bert. “Afhankelijk van de training die ik voor ogen heb, bepaal ik de route. Voor een duurloop kies ik vaak de vlakkere bospaden uit, terwijl ik voor een intervaltraining graag de heuveltjes en het losse zand opzoek.”

De Loonse en Drunense Duinen staat bekend om haar stuifzandgebieden en wordt ook wel de ‘Brabantse Sahara’ genoemd. “Al dat losse zand is ideaal om mijn krachtvermogen te trainen,” stelt Bert. “Trainen in de Loonse en Drunense Duinen is een mooie aanvulling op de baantrainingen die ik wekelijks doe.”

Nooit dezelfde route

Zelfs na 15 jaar weet Bert nog nieuwe routes te vinden. “Ik loop nooit hetzelfde rondje. De mogelijkheden in de Loonse en Drunense Duinen zijn eindeloos. Je kunt natuurlijk de knooppuntenroutes volgen, maar zelf ken ik het gebied inmiddels zo goed dat ik meestal mijn eigen rondjes uitstippel.”

Hoewel de Loonse en Drunense Duinen een populair natuurgebied is, valt het met de drukte wel mee volgens Bert. “Dat de paden zijn onderverdeeld in een hondenuitlaat-route, mountainbikeroute en ruiterpaden, zorgt dat je elkaar minder in de weg loopt. En het gebied is natuurlijk enorm uitgestrekt. Hoe verder je het natuurgebied in loopt, hoe stiller het wordt. Met een beetje geluk kom je zelfs herten, vogels, eekhoorns of een vos tegen.”

Wel zo handig

De Loonse en Drunense Duinen kun je via verschillende ingangen betreden. Bij iedere parkeerplek vind je bovendien een horecagelegenheid, waar je terecht kunt voor een toiletbezoek of kop koffie. “Zeker als ik met anderen samen loop, neem ik ze na het trainen graag nog mee voor een bak koffie op het terras. Die gezelligheid achteraf vind ik minstens zo belangrijk als het lopen zelf.”