Blog Jack: laatste worden is niet erg!
Na de Twenterun heb ik waarschijnlijk toch op een te hoge snelheid getraind: al een paar weken heb ik een zeurderig gevoel in de lies. Ik had daarom mijn doel aangepast: gewoon uitlopen tussen de 1:05 en 1:10 uur. Aangekomen in Zwolle voelde ik iets last van de onderrug. Het kwam daarom goed uit dat er gratis sportmassage aanwezig was. Ik heb alles even lekker los laten masseren.
Eigen race
De start was om 15.15 uur. Om 14.45 uur beginnen we met een kleine warming-up. Pfff harde kuiten. Toch maar even laten behandelen. De Thaise massage was ook aanwezig. Even later sta ik ‘top-fit’ aan de start tussen een kleine 200 deelnemers. Ik start ergens achterin, want ik wil mijn eigen race lopen en zeker niet de fout maken om te hard van start te gaan.
15.15 uur: het startschot klinkt en iedereen schiet weg. Ik denk: laat maar gaan, ik kom ze straks wel weer tegen. Ik start op 9 km/uur. Met de bezemwagen (achterfietser) vlak achter mij loop ik op mijn eigen tempo mijn race.
Steun van publiek
"HUP Jack", "Gaat goed Jack". Het publiek is enthousiast. Dat zullen wel vrienden van mijn broer zijn, die weten dat ik meedoe. Na 800 meter bedenk ik ineens dat mijn naam op mijn startnummer staat. Dan val je ineens wel heel erg op als je achteraan loopt.
Ik heb heel constant gelopen rond de 16:30 minuten per ronde. Dat resulteerde in een eindtijd van 1:05:48 uur. Doel gehaald dus! Ik zal er bij vertellen dat ik helemaal niemand heb ingehaald. De hele race heb ik als laatste gelopen, maar ik heb wel heel veel leuke reacties en steun van het publiek gehad.
'Hit the road Jack'
De tweede ronde draaide een muziekinstallatie zelfs ‘Hit the Road Jack’ (en de derde en vierde keer dat ik er langs kwam ook). Op 800 meter van de finish stond er een blikje bier voor mij klaar. De laatste ronde wachtte men tot ik er langs was... Ik heb geweldig genoten!
Record
Ik heb gewoon lekker mijn eigen race gelopen, geen last gehad van rug of lies. Ik ben laatste geworden, maar ik had mijn doel gehaald en veel plezier gehad. Laatste worden is niet erg… (meedoen is belangrijker dan winnen). Ik wil de dame op de achterfiets nog wel bedanken. Zij reed mee en voorzag mij van Dextro, water en mentale ondersteuning (op een gegeven moment vroeg ze of ze niet te veel praatte).
Nog een leuke bijkomstigheid: ik heb toch nog een record gelopen. Nog nooit was de laatste loper van de 10 kilometer zo snel binnen!
