De marathon die hij nooit liep: hoe het had moeten zijn voor Pim Bijl
Het is zeven uur ’s ochtends en ik ben wakker geworden door mijn langzaam oplichtende wekker die ik deze voorbereiding heb aangeschaft in mijn niet te stoppen drang naar zaken die mij wellicht, eventueel, hopelijk een iets betere marathonloper zouden maken. Vandaag moet blijken of al die maanden voorbereiding passen in een inspanning van 2 uur en 38 minuten, de in mijn gedachten gekerfde tijd.
Het verduisterende rolgordijn schiet omhoog, ik tuur naar links en zie de start. Nog geen lopers. Vanuit mijn slaapkamer op de derde etage van de flat waar ik woon op de Schiedamsesingel kijk ik dagelijks even de verte in, naar de Schiedamsedijk, waar op deze voor mij magische dag in april 17.000 lopers samendrommen en door een kanon worden weggeschoten voor een slijtageslag van 42 kilometer en 195 meter.
Lees het hele verhaal van Pim Bijl via het AD.
