Beleving

Dolf Jansen: Lopen daar waar het theater hem brengt

Donderdag, 17 januari 2019

‘Dank voor je verzoek. Momenteel is Dolf zijn agenda overbelast. Probeer je het in het voorjaar nog een keer?’ Tussen het eerste contact, via het contactformulier op Dolf zijn site, en het moment van het interview zit een half jaar. Maar dan wordt het wachten wel beloond. Dolf wil meedoen en kan al de week erop! Het contact mag dan rechtstreeks met Dolf lopen.

‘Als alles goed gaat ben ik om half 3 op Bijlmer Arena, als alles tegenzit kwartier later, m’n huis is 10 min verderop, kunnen we gelijk door, bye, dolf.’ Op de dag van het interview communiceren we via WhatsApp. Ik haal hem dus op bij Station Bijlmer ArenA. En hij is er niet later, maar juist eerder. ‘De reis bevatte een overstap in Utrecht en ik heb zo snel gelopen op het station dat ik een eerdere aansluiting kon halen!’

Dolf vertelt dat hij net naar zijn haptonoom is geweest in Wijk bij Duurstede. ‘Je moet een band opbouwen en vertrouwen hebben in iemand die je zo onder handen neemt, vandaar dat ik er zo’n reis voor af leg’. Eens in de 3 tot 4 weken gaat hij naar haar toe, al zo’n 4 jaar lang. Lopen is een fysieke sport en daar moet je je wel goed voor voelen.

Hij woont in Ouderkerk aan de Amstel, waar hij zo’n 15 jaar woont; sinds hij kinderen heeft. Nadat ik hem thuis heb afgezet, kleedt hij zich snel om, zodat we al lopende verder kunnen praten. Dit keer loop ik zelf niet, maar ga ik op de fiets. Dolf wil graag zijn trainingsrondje op snelheid doen en dan loop ik toch echt te langzaam!

Echt élke dag loopt Dolf hard. En dit jaar al 35 jaar lang!

Als kind sport hij niet. Hij is een onzekere jongen. Ook zijn drie broers zijn geen sporters. Als jongen van 15 begint hij met hardlopen. Eerst een jaar lang zelf. Hij voelt dat hij dit kan; het lopen geeft hem zelfvertrouwen. Hij wordt lid van AV’23 in de Watergraafsmeer. Hij loopt de kortere afstanden op de baan, maar heeft het gevoel dat er meer in moet zitten. Op zijn 21e probeert hij een marathon; gewoon om het een keer gedaan te hebben. Het blijkt dat hij hiervoor in de wieg is gelegd en het smaakt naar meer. Zijn eerste tijd is 3:04.03, anderhalf jaar en vier marathons later is het 2.28.22. Je zou kunnen zeggen dat hij dan in de subtop van Nederland meedraait, hoewel hij dat woord zelf niet in de mond wil nemen.

Ondertussen studeert hij criminologie en haalt zijn bul. Bij AV’23 ontmoet hij Hans Sibbel (artiestennaam: Lebbis) en beiden vinden het leuk om grappen te maken. Zo gaan ze meedoen aan de Open Bak, in de Engelenbak in Amsterdam, en dat slaat aan. Ze doen vooral wat niet hoort. Dat is hun motto.

Dolf loopt niet met een loopapp, hij heeft ook geen horloge om.

Wel heeft hij vanaf het begin dat hij loopt, een logboek bijgehouden. Daarin houdt hij bij hoeveel hij loopt en hoe hij zich voelt. Maar na 20 jaar is hij daarmee opgehouden: ‘op een gegeven moment wist ik het wel!’

Toch vindt hij het wel heel goed dat er allerlei apps zijn die van lopen een spelletje maken. Ik vertel hem over Strava, een app met routes waarop je je kan meten met anderen. ‘Alles wat tot doel heeft om de mensen te laten bewegen is goed.’

Dolf loopt het liefst ergens in de middag. ‘Mijn omgeving begrijpt niet altijd dat ik daar zo aan vast wil houden, maar voor mij is dat dé tijd voor mezelf op een dag’. Als hij moet spelen in het land loopt hij daar waar hij optreedt. ‘Dan kom ik tenminste nog verder dan alleen het theater en bovendien kan ik vaak nog iets wat ik meemaak onderweg, gebruiken in mijn show.’

Op mijn vraag of hij weleens overwerkt is geweest, antwoordt hij ontkennend. ‘Er zijn weleens momenten geweest dat ik of iemand anders mij terug moest roepen maar echt overspannen, nee. Dat zal zeker door het hardlopen komen.’