Ingrid IJsebaert liep een marathon in extreme hitte 100% over strand
‘Ik was sinds 2016 al een paar keer op bezoek geweest in Australië, maar de echte warmte had ik nog niet meegemaakt in het aan de westkust gelegen Karratha. Met temperaturen in januari tot 48 graden Celsius is het compleet omgedraaid aan de Nederlandse winter, ik moest er enorm aan wennen. Om toch mijn energie kwijt te raken besloot ik ’s morgens om 7.00 uur te gaan lopen, voor een Australiër is dat al laat, die gaan om 05.00 uur. Ik werd meteen afgestraft door de snel oplopende temperatuur. Na deze les ben ik begonnen met korte stukjes. Eerst 3 kilometer lopen, dan lekker zwemmen en dan weer 3 kilometer terug’, aldus IJsebaert.
Toch begon de drang naar een marathon aan de andere kant van de wereld weer op te spelen, zeker nadat ze in april tijdens een maandje Nederland meedeed aan de marathon Zeeuws-Vlaanderen, de marathon die ze enkele jaren terug op haar naam schreef. ‘Toen ik terug was in Karratha wilde ik een loopdoel hebben en heb ik een marathon gezocht in de Australische winter. Het werd de 100% strand marathon van Broome van 7 juli, ‘slechts’ 800 kilometer noordelijk van Karratha en voor Australische begrippen dus goed aan te rijden. Na de extreme hitte van januari kon ik in mei al snelheid en duurtrainen in betere temperaturen, want als je van 48 graden teruggaat naar 25 of 30 graden is dat best lekker.’
De Broome International Airport marathon ‘down under’ was heel anders dan een gemiddelde Nederlandse marathon. In Broome werd er weer omwille van de warmte om 6 uur ’s morgens gestart bij de plaatselijk surfclub op Cable Beach. Het parcours was simpel, 21 kilometer heen over het strand richting Coconut Wells, daar aangekomen keren en dezelfde weg weer terug.
‘Heen en terug over hetzelfde parcours was zeker niet saai, je begint bij opkomende zon en hebt naast je de Indische Oceaan en aan de andere kant prachtige rotspartijen die prachtig roze uitstralen. Het strand was keihard, ook anders dan in Nederland. Gaston kon gewoon onderweg met zijn auto meerijden en mij op de verversingsposten van water voorzien. De organisatie was prima, om de 5 kilometer was er een drinkpost. Uiteindelijk viel de temperatuur mee. Door de vroege start had ik op de heenweg wel last van mijn ontbijt, maar op de terugweg kwam ik op stoom en kon ik nog de nodige lopers inhalen. Uiteindelijk finishte ik als derde dame en als zesde in het totaalklassement in 3 uur en 42 minuten. Ik heb er geweldig van genoten en inmiddels mijn volgende marathon gepland. Op 7 oktober staat de marathon in Perth op de kalender. Lekker voordat de warme zomer hier weer terugkomt.’
Fotografie: Gaston IJsebaert
